Po trzech uchwałach Sądu Najwyższego (III CZP 36/17, III CZP 60/17, III CZP 69/17), w których orzeczono, że „Sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliższym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu”, w dniu 22 października 2019r ukazało się całkowicie odmienne rozstrzygnięcie przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego.
W drodze uchwały SN z dnia 22 października 2019r ustalono, że „osobie bliskiej poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolonego doznał ciężkiego i trwałego rozstroju zdrowia, nie przysługuje zadośćuczynienie pieniężne na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego”
Dlaczego Sąd tak orzekł? Otóż, zgodnie z uzasadnieniem SN: „więzi rodzinne nie są dobrem osobistym, a osobom najbliższym poszkodowanego, który doznał szkody na osobie (bez względu na jej intensywność), nie przysługuje z tego tytułu roszczenie o zadośćuczynienie. Okoliczność, że relacje międzyludzkie (nawet między najbliższymi) nie mają charakteru dóbr osobistych, jawi się jako oczywista.„
Powyższe orzeczenie wydane zostało przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego, w której zasiadają sędziowie powołani przy udziale nowej Krajowej Rady Sądownictwa.
Uchwała wzbudziła zainteresowanie i niepokój Rzecznika Finansowego, który zaproponował rozważenie przez prezes Sądu Najwyższego skierowania sprawy do rozpatrzenia przez pełen skład SN, skład połączonych Izb lub skład całej izby.
Sprawa jest w toku, z niecierpliwością będziemy oczekiwać na dalsze rozstrzygnięcia w tej kwestii
